سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال هورمونی زنانه است. این یک بیماری شایع است که تا 10 درصد از زنان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک ممکن است پریودهای نامنظم، تولید بیش از حد آندروژن (هورمون های مردانه) و کیست های متعدد در تخمدان های خود را تجربه کنند.
یکی از نگرانی های زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که در تلاش برای باردار شدن هستند، افزایش خطر سقط جنین یا سقط مکرر است. سقط جنین از دست دادن بارداری قبل از هفته بیستم بارداری است.
بیشتر بخوانید: قرص سقط جنین
تخمدان پلی کیستیک و خطر سقط جنین
مطالعات تحقیقاتی نشان داده است که زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک در مقایسه با زنان بدون سندرم تخمدان پلی کیستیک در معرض خطر بیشتری برای سقط جنین هستند. خطر سقط جنین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک حدود 30 درصد تخمین زده می شود که در زنان بدون سندرم تخمدان پلی کیستیک 10 تا 15 درصد است. با این حال، خطر سقط جنین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بسته به عواملی مانند سن، شاخص توده بدنی (BMI) و اینکه آیا آنها تحت درمان های باروری قرار گرفته اند می تواند متفاوت باشد.
دلایل دقیق افزایش خطر سقط جنین در زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، اعتقاد بر این است که با عدم تعادل هورمونی مرتبط با تخمدان پلی کیستیک مرتبط است. سطوح بالای آندروژن در زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک می تواند عملکرد طبیعی تخمدان ها را مختل کند و بر رشد جنین تأثیر بگذارد. علاوه بر این، مقاومت به انسولین، که در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک رایج است، می‌تواند بر رشد جنین تأثیر بگذارد و خطر سقط جنین را افزایش دهد.
بیشتر بخوانید:خرید قرص سقط جنین
تخمدان پلی کیستیک و سقط مکرر
سقط مکرر به عنوان از دست دادن سه یا چند بارداری متوالی قبل از هفته بیستم بارداری تعریف می شود. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در مقایسه با زنان بدون سندرم تخمدان پلی کیستیک در معرض خطر سقط مکرر هستند. دلایل دقیق این امر به طور کامل شناخته نشده است، اما عدم تعادل هورمونی مرتبط با تخمدان پلی کیستیک ممکن است نقش داشته باشد.
زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که سقط مکرر را تجربه می کنند باید با پزشک متخصص بارداری مشورت کنند تا بهترین اقدام را تعیین کنند. در برخی موارد، زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک ممکن است از درمان های باروری مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) یا لقاح داخل رحمی (IUI) بهره مند شوند.
پیشگیری از سقط جنین در زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک
در حالی که هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از سقط جنین وجود ندارد، اقداماتی وجود دارد که زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک می توانند برای کاهش خطر انجام دهند. این شامل:
- حفظ وزن سالم: زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که دارای اضافه وزن یا چاق هستند، بیشتر در معرض خطر سقط جنین هستند. کاهش وزن از طریق رژیم غذایی و ورزش می تواند به کاهش این خطر کمک کند.
- کنترل سطح قند خون: زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که مقاومت به انسولین دارند باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای کنترل سطح قند خون خود از طریق رژیم غذایی، ورزش و در صورت لزوم دارو همکاری کنند.
- مصرف اسید فولیک: اسید فولیک یک ویتامین B است که برای رشد جنین مهم است. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که قصد باردار شدن دارند، باید روزانه ۴۰۰ تا ۸۰۰ میکروگرم اسید فولیک مصرف کنند.
- درمان عدم تعادل هورمونی: زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که دارای عدم تعادل هورمونی هستند باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای مدیریت این عدم تعادل از طریق دارو یا سایر درمان ها همکاری کنند.
- مصرف امگا3: مصرف اسیدهای چرب غیراشباع به ویژه اسیدهای چرب امگا سه، بهبود شاخص‌های متابولیکی در این زنان را موجب می‌شود.
بیشتر بخوانید: سقط جنین در زنان مبتلا به ایدز
علت سندروم تخمدان پلی کیستیک چیست؟
5عامل مهم که در ایجاد سندروم تخمدان پلی کیستیک دخالت دارند عبارتند از:
- ترشح نوعی هورمون از غدد هیپوتالاموس و هیپوفیز
- افزایش مجموعه‌ای از هورمون‌های تخمدان
- افزایش هورمون استروژن محیطی
- افزایش هورمون آدرنال و افزایش هورمون انسولین
عوارض سندروم تخمدان پلی کیستیک چیست؟
این کارشناس مامایی درباره عوارض این سندروم در بیماران می‌گوید:« پایدار‌ترین تشخیصی که تا به حال در سندروم پلی‌کیستیک صورت گرفته، افزایش میزان تستوسترون سِرُم خون و افزایش اندروژن‌های تخمدان (مجموعه هورمون‌های تخمدان) و آدرنال است که باعث بروز هیرسوتیسم (پرمویی مردانه)، چرب شدن پوست و بروز آکنه در درجات مختلف می‌شود.
طاسی هم یکی از عوارض این بیماری است. پرمویی مردانه در 70 تا 90 درصد موارد اتفاق می‌افتد که اغلب سرعت پیشرفت و شدت آن کم است. چربی بدن در این بیماران به شکل مرکزی و در شکم تجمع می‌کند. بنابر‌این نسبت دورکمر به دور باسن افزایش پیدا می‌کند که همین باعث مقاومت به نفوذ انسولین می‌شود. به همین دلیل خطر دیابت نوع دوم و بیماری‌های قلبی-عروقی در این افراد افزایش می‌یابد.
بیشتر بخوایند: Is Miscarriage More Common for Women with PCOS